Art. 47a.

1. Broni alarmowej i sygnałowej nie uznaje się za strzelecką broń palną, jeżeli została wytworzona zgodnie ze specyfikacjami technicznymi mającymi na celu zapewnienie, aby nie można było jej przerobić tak, aby miotała pocisk w wyniku działania ładunku miotającego, a w szczególności gdy:
1) lufa jest skonstruowana w taki sposób, aby nie mogła zostać usunięta lub zmieniona bez znacznego uszkodzenia lub zniszczenia urządzenia;
2) w lufie umieszczono niemożliwe do usunięcia przegrody;
3) komora nabojowa jest przesunięta, przechylona lub rozłożona w taki sposób, aby uniemożliwić miotanie z urządzenia pocisku z załadowanej w nim amunicji.

2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, określi, w drodze rozporządzenia, specyfikacje techniczne, jakie powinno spełniać urządzenie, aby zostało uznane za broń alarmową i sygnałową, mające na celu zapewnienie, aby urządzenia takiego nie można było przerobić tak, aby miotało pocisk w wyniku działania ładunku miotającego, uwzględniając aktualną wiedzę techniczną i normy dotyczące wytwarzania broni i amunicji.