Art. 37.
Ustawa z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej
1. W przypadku gdy w wyniku użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego nastąpiło zranienie osoby lub wystąpiły inne widoczne objawy zagrożenia życia lub zdrowia tej osoby albo nastąpiła jej śmierć, zranienie albo śmierć zwierzęcia albo zniszczenie mienia, uprawniony:
1) zabezpiecza miejsce zdarzenia, także przed dostępem osób postronnych;
2) ustala świadków zdarzenia;
3) powiadamia o zdarzeniu właściwego przełożonego lub osobę pełniącą służbę dyżurną.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2:
1) nie stosuje się w przypadku zniszczenia mienia na terenie jednostki organizacyjnej Służby Więziennej;
2) można nie stosować, w przypadku gdy:
a) zagroziłoby to życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu uprawnionego lub innej osoby,
b) spowodowałoby to konieczność zaniechania przez uprawnionego czynności ochronnych wobec osób, ważnych obiektów, urządzeń lub obszarów lub w ramach konwoju lub doprowadzenia
– do czasu ustania tego zagrożenia lub tej konieczności.