Art. 2.

1. Uprawnieni do używania lub wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej są:

1) funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;

2) funkcjonariusze Agencji Wywiadu;

3) funkcjonariusze Służby Ochrony Państwa;

4) funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej;

5) funkcjonariusze Centralnego Biura Antykorupcyjnego;

6) (uchylony)

7) strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej;

8) strażnicy Państwowej Straży Rybackiej;

9) funkcjonariusze Policji;

10) funkcjonariusze i żołnierze Służby Kontrwywiadu Wojskowego;

11) funkcjonariusze Służby Więziennej;

12) funkcjonariusze i żołnierze Służby Wywiadu Wojskowego;

13) strażnicy straży gminnych (miejskich);

14) funkcjonariusze Straży Granicznej;

15) strażnicy Straży Leśnej;

16) funkcjonariusze Straży Marszałkowskiej;

17) funkcjonariusze straży ochrony kolei;

18) funkcjonariusze Straży Parku;

19) żołnierze Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów porządkowych;

20) pracownicy ochrony uprawnieni do użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2017 r. poz. 2213 oraz z 2018 r. poz. 138, 650, 1629 i 1669);

21) inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego.

2. Uprawnieni do używania lub wykorzystywania środków przymusu bezpośredniego są:

1) członkowie służby porządkowej, o których mowa w ustawie z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1160 oraz z 2018 r. poz. 138 i 310);

2) pracownicy zakładów poprawczych, schronisk dla nieletnich, okręgowych ośrodków wychowawczych lub młodzieżowych ośrodków wychowawczych.