Art. 70.
Ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu
1. Armator jest obowiązany zapewnić marynarzowi dostęp do opieki medycznej, w szczególności do:
1) profilaktycznej opieki zdrowotnej;
2) zaopatrzenia w produkty lecznicze i wyroby medyczne;
3) leczenia ambulatoryjnego, w tym stomatologicznego;
4) leczenia szpitalnego.
2. Podczas postoju w porcie, do którego zawinął statek, armator umożliwia marynarzowi, bez zbędnej zwłoki, wizytę u lekarza lub lekarza dentysty.
3. Koszty świadczeń opieki zdrowotnej ponosi armator, z wyjątkiem kosztów świadczeń udzielonych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, 1394, 1590 i 1694) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5, str. 72).
4. Armator jest uprawniony do nabywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych na statek na podstawie zapotrzebowania, o którym mowa w art. 96 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.).
5. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do praktykanta.