Prawo do dodatku za pracę zmianową

Zgodnie z treścią art. 99 ustawy dodatki przysługują pracownikom wykonującym zawód medyczny zatrudnionym w systemie pracy zmianowej w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne. Przyjmując, że przesłanka „działalności leczniczej w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne” odnosi się do podmiotu leczniczego, a nie do pracownika należy stwierdzić, że powódka spełniała wszystkie przesłanki nabycia prawa do tych dodatków. Odniesienie działalności do pracodawcy, jak zauważył Sąd Okręgowy, wynika jednoznacznie z treści pisma Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2012 r.

Reasumując należy stwierdzić, że z art. 99 ustawy o działalności leczniczej wynika, iż przesłanką nabycia prawa do dodatku jest wykonywanie działalności leczniczej w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne jest odnoszone do podmiotu leczniczego, a nie do pracownika lub jednostki organizacyjnej w której świadczy on pracę. Przeciwna interpretacja tej ustawowej przesłanki prowadziłaby do zaakceptowania nierównego traktowania pracowników wykonujących u tego samego pracodawcy pracę tego samego rodzaju (zmianową, w niedziele i święta, dni wolne od pracy i w nocy), gdyż zatrudnienia w różnych jednostkach organizacyjnych nie można uznać za dopuszczalne kryterium różnicujące pracownicze uprawnienia płacowe. Taka interpretacja naruszałaby więc z pewnością art. 183c k.p.

Wyrok SN z dnia 13 lipca 2017 r., III PK 119/16

Standard: 10923 (pełna treść orzeczenia)