Nagroda jubileuszowa pracownika samorządowego

Zgodnie z art. 38 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych do okresów pracy uprawniających do dodatku za wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowej i jednorazowej odprawy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

W świetle art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pracownikach samorządowych, należy stwierdzić, że pracodawcy samorządowi co do zasady nie mogą w sposób odmienny regulować zasad przyznawania prawa do nagrody jubileuszowej, jako że zabrania tego ust. 2 pkt. 1 przywołanego artykułu, który stanowi, że pracodawca w regulaminie wynagradzania może określić warunki przyznawania oraz warunki i sposób wypłacania nagród innych niż nagroda jubileuszowa. Tym samym wykładnia przepisów tej ustawy musi być dokonywana ściśle w jej granicach, jednakże z uwzględnieniem art. 43 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy.

Nie można też pomijać tego, że stosownie do rozporządzenia w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych określa ono warunki ustalania prawa do nagrody jubileuszowej i jej wypłacania ( § 1 pkt. 8) .

Przywołane rozporządzenie wskazuje w § 8, między innymi że:

1. Pracownik samorządowy nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody albo w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających nagrody jubileuszowe.

2. W razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów.

3. Pracownikowi samorządowemu, który wykonuje pracę w urzędzie lub jednostce w ramach urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę w celu wykonywania tej pracy, do okresu uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się okres zatrudnienia u tego pracodawcy do dnia rozpoczęcia tego urlopu.

Obowiązujące przepisy, mające charakter pragmatyki dla pracowników samorządowych, nie normują samodzielnie czy do okresu, od którego uzależnione jest prawo do nagrody wlicza się okres pomiędzy poprzednio zakończonym wypowiedzeniem stosunkiem pracy a ponownym podjęciem pracy na skutek orzeczenia przywracającego pracownika do pracy. Jednakże w art. 38 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych znajdujemy odesłanie do innych przepisów, ujęte literalnie w następujący sposób ,, ….do okresów pracy uprawniających do nagrody jubileuszowej ….. wlicza się inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze. Wykładnia literalna nakazuje więc przyjmować, że wliczeniu podlegają tylko te okresy, co do których odrębne przepisy wyraźnie stanowią, że podlegają one wliczeniu. W tym kontekście, stosowany poprzez art. 43 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych art. 51 § 1 KP nie może być wykładany tak jak, tego chce powódka.

Artykuł ten składa się z dwóch zdań, a każde - w rozumieniu teorii prawa - stanowi odrębny, niezależny od siebie przepis, albowiem przepis prawa, to samodzielna jednostka redakcyjna tekstu prawnego, czyli zdaniokształtny zwrot językowy (jedno zdanie w sensie gramatycznym).

Pierwszy przepis tego artykułu ma następujące brzmienie: ,, Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, wlicza się do okresu zatrudnienia okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie”. Drugi przepis tego artykuł ma następujące brzmienie: ,, Okresu pozostawania bez pracy, za który nie przyznano wynagrodzenia, nie uważa się za przerwę w zatrudnieniu, pociągającą za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia”. Tak więc pierwszy przepis wyraźnie stanowi o wliczaniu konkretnego okresu, do okresu od którego zależą uprawnienia pracownicze, a drugi nie.

Zdaniem Sądu, na podstawie art. 38 ust. 5 w zw. z art. 43 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych i w zw. z art. 51 § 1 zdanie 1 KP, jako okres uprawniający do nagrody wlicza się ten, okres za który przysługuje mu od pracodawcy wynagrodzenie. Pracownik w razie konieczności wykazuje prawo do zaliczenia tego okresu świadectwem pracy, zawierającym informację o orzeczeniu przywracającym do pracy, co wymusza na pracodawcy dostosowanie się dobrowolne lub przymusowe do treści art. 47 § 1 KP.

Okresu opisanego w zdaniu drugim art. 51 § 1 KP nie wlicza się do okresu, od którego zależy prawo do nagrody, bo przepis ten nie posługuje się zwrotem, że się go wlicza, tak jak chociażby zawarte w Kodeksie pracy ( odrębnym względem ustawy o pracownikach samorządowym akcie prawnym) przepisy ujęte w art. 51 § 2 KP czy art. 36(1) § 2 KP.

Uwypuklenia wymaga też to, że po upływie okresu wypowiedzenia, w okresie zawisłego sporu sądowego, w którym podważa się to wypowiedzenie, pracownik może podjąć zatrudnienie u innego pracodawcy. W przypadku orzeczenia przywracającego go do pracy i podjęcia zatrudnienia u pracodawcy będącego stroną procesu, w odniesieniu prawa do nagrody może on żądać zaliczenia okresu pozostawania w zatrudnieniu u tego innego pracodawcy wprost na podstawie art. 38 ust. 5 ustawy o pracownikach samorządowych, o ile to zatrudnienie zakończy. Jeśli tego nie zrobi, to stosownie do § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych w razie równoczesnego pozostawania więcej niż w jednym stosunku pracy, do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej wlicza się jeden z tych okresów. Oznacza to, że w taki czy inny sposób można uzyskać wliczenie okresu faktycznej pracy w czasie procesu sądowego do stażu, od którego zależy nagroda jubileuszowa.

Innymi słowy, z tego co już wskazano wynika, że prawo do nagrody jubileuszowej co do zasady zależy od faktycznego wykonywania pracy, a nie pozostawania tylko w stosunku zatrudnienia. Okresy wliczane w rozumieniu przepisów odrębnych to zazwyczaj stosunkowo krótkie, nie więcej niż trzymiesięczne okresy, za które przyznaje się wynagrodzenie lub odszkodowanie.

Podkreślenia wymaga, że zdanie drugie art. 51 § 1 KP wyraźnie wskazuje, że spornego okresu ,, nie uważa się za przerwę w zatrudnieniu, pociągającą za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia”.

Wyrok SR w Zielonej Górze z dnia 27.06.2017 r., IV P 138/17

Standard: 8677