Wzór użytkowy - naruszenie prawa

Do stwierdzenia naruszenia prawa do wzoru użytkowego nie jest konieczne, aby obydwa porównywane przedmioty były identyczne w zakresie wszystkich cech wyszczególnionych w zastrzeżeniu ochronnym. Ustalając, iż wzór pozwanego jest niemal tożsamy z wzorem chronionym oraz, że elementy różniące nie mają wpływu na istotne elementy techniczne czy użytkowe, a wyłącznie na jego estetykę, zaszła podstawa do uznania, że pozwany dopuścił się naruszenia prawa wyłącznego powoda. Gdyby podzielić stanowisko pozwanego o konieczności "aptekarskiego" określania wszystkich istotnych parametrów poszczególnych elementów wzoru, ochrona wynikająca z rejestracji stałaby się iluzoryczna. Każdy produkt, w którym zastosowano by rozwiązanie niemal identyczne do wzoru użytkowego podlegającego ochronie, mógłby być wprowadzany bez przeszkód do obrotu tylko ze względu na różnicę paru szczegółów, w dodatku takich, które nie rzutują na istotę przedmiotu ochrony, tj. użyteczność, a jedynie na drugorzędne w tym wypadku walory estetyczne. Naśladownictwo zakłada decydujący wpływ prototypu, dlatego stwierdza się je na podstawie występowania podobieństwa, a nie różnic między przedmiotami.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009 r., V ACa 139/09

Standard: 5502