Obowiązek niezwłocznego zwrotu kwoty nieautoryzowanej transakcji płatniczej (art. 46 ust. 1 zd. 1 u.u.p.)

W myśl art. 46 ust. 1 zd. 1 u.u.p. zwrot kwoty nieautoryzowanej transakcji płatniczej powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż do końca dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia, że wystąpiła transakcja nieautoryzowana. Roszczenie płatnika o zwrot kwoty nieautoryzowanej transakcji staje się zatem wymagalne po upływie terminu określonego w art. 46 ust. 1 zd. 1. Nie jest w tym celu konieczne odrębne wezwanie do zapłaty. Ustawowe odsetki za opóźnienie nalicza się zatem na rzecz płatnika po upływie terminu wyznaczonego ‎w art. 46 ust. 1 zd. 1 u.u.p., tj. od dnia następującego po końcu dnia roboczego następującego po dniu stwierdzenia wystąpienia nieautoryzowanej transakcji, którą został obciążony rachunek płatnika, lub od dnia następującego po dniu otrzymania stosownego zgłoszenia, od kwoty którą powinien otrzymać od dostawcy. Obowiązek zapłaty odsetek nie zależy ani od jego winy ani od braku należytej staranności ‎w razie przekroczenia terminu ustawowego. Przepis ten chroni płatnika przed skutkami nieautoryzowanej transakcji płatniczej, w szczególności w zakresie dostępu do środków pieniężnych, czemu ma przeciwdziałać naliczanie odsetek od dostawcy.

Podobnie w stanie prawnym obowiązującym przed wejściem w życie ustawy ‎z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw, w przypadku wystąpienia nieautoryzowanej transakcji płatniczej‎nie było konieczne odrębne wezwanie do zapłaty. Art. 46 ust. 1 u.p.p. przewidywał bowiem, że dostawca płatnika obowiązany był zwrócić płatnikowi kwotę nieautoryzowanej transakcji płatniczej niezwłocznie, a w przypadku gdy płatnik korzystał z rachunku płatniczego, przywrócić obciążony rachunek płatniczy do stanu, jaki istniałby, gdyby nie miała miejsca nieautoryzowana transakcja płatnicza.

Wyrok SN z dnia 30 kwietnia 2024 r., II CSKP 1089/23

Standard: 87601 (pełna treść orzeczenia)