Skuteczność umowy jurysdykcyjnej zawartej w ogólnych warunkach umowy (art. 25 rozp. nr 1215/2012)
Wzorzec umowy (art. 384 k.c.) Umowa jurysdykcyjna (art. 25 rozp. nr 1215/2012)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Warunkiem skutecznego zawarcia umowy jurysdykcyjnej, której postanowienia dotyczące jurysdykcji zawarte są w ogólnych warunków umów jednej ze stron, jest nie tylko wyraźne odesłanie w tekście umowy podstawowej albo w złożonej i zaakceptowanej ofercie do tych ogólnych warunków umów, ale również istnienie możliwości zapoznania się z treścią postanowienia – zawartego w ogólnych warunkach umów – zawierającego klauzulę odnoszącą się do jurysdykcji, co wymaga ich zakomunikowania drugiej stronie umowy. Odnośnie do tego aspektu warunkującego skuteczne zawarcie umowy jurysdykcyjnej wymagane jest, aby wzorzec ten został rzeczywiście zakomunikowany drugiej stronie umowy (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 14 grudnia 1976 r., 24-76, Estasis Salotti di Colzani Aimo e Gianmario Colzani s.n.c. przeciwko Rüwa Polstereimaschinen GmbH oraz wyrok z 7 lipca 2016 r., C-222/15, Hőszig Kft przeciwko Alstom Power Thermal Services). Istotne jest nie tylko to, aby strona miała możliwość zapoznania się z treścią ogólnych warunków umów, chociażby umieszczonych na stronie internetowej, ale również, aby miała ona możliwość utrwalenia tekstu umowy. Dlatego nawet zawarcie umowy w Internecie poprzez tzw. click wrapping prowadzi do zawarcia umowy jurysdykcyjnej, jeżeli można wyświetlić na ekranie tekst zawierający klauzulę jurysdykcyjną i jego utrwalenie przez wydrukowanie (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 21 maja 2015 r., C-322/14, Jaouad El Majdoub przeciwko CarsOnTheWeb.Deutschland GmbH
Postanowienie SN z dnia 22 lutego 2023 r., II CSKP 756/22
Standard: 81210 (pełna treść orzeczenia)
Klauzula prorogacyjna zawarta w ogólnych warunkach sprzedaży przywołanych na fakturach wystawianych przez jedną z umawiających się stron, nie spełnia wymogów ustanowionych przez artykuł 25 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012.
Art. 25 rozporządzenia nr 1215/2012 - jeśli chodzi o określone w nich wymogi – należy poddać wykładni ścisłej.
W odniesieniu do klauzuli prorogacyjnej zawartej w warunkach ogólnych Trybunał orzekł, iż jest ona zgodna z prawem, jeżeli w tekście umowy podpisanej przez obydwie strony zamieszczono wyraźne odesłanie do ogólnych warunków umowy zawierających rzeczoną klauzulę (wyrok z dnia 7 lipca 2016 r., Hőszig, C‑222/15).
W rozważanej sprawie wynika, że powoływana umowa dystrybucji wyłącznej została zawarta ustnie, bez późniejszego potwierdzenia na piśmie i że warunki ogólne zawierające przedmiotową klauzulę prorogacyjną były przywołane jedynie na fakturach wystawianych przez stronę pozwaną w postępowaniu głównym.
Wyrok TSUE z dnia 8 marca 2018 r., C-64/17
Standard: 81230 (pełna treść orzeczenia)