Obiektywne kryteria oceny naruszenia dobra prawnego

Dla uznania, iż doszło do naruszenia dobra osobistego nie jest wystarczające powołanie się na subiektywne odczucia tego, kto poszukuje ochrony na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.

Przy ocenie naruszenia czci należy mieć na uwadze nie tylko subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, ale także obiektywną reakcję w opinii społeczeństwa. Nie można też przy tej ocenie ograniczać się do analizy pewnego zwrotu w abstrakcji, ale wykładać go na tle całej wypowiedzi

Stosując właściwy miernik, sąd nie bada rzeczywistej reakcji społecznej, lecz ocenia, czy wypowiedź mogła stać się podstawą negatywnych ocen i odczuć u przeciętnego, rozsądnie postępującego człowieka.

Wyrok SN z dnia 11 sierpnia 2022 r., II CSKP 313/22

Standard: 69606 (pełna treść orzeczenia)

Badanie, czy w konkretnej sytuacji nastąpiło naruszenie dobra osobistego, nie może być dokonywane jedynie na podstawie subiektywnej oceny i indywidualnej wrażliwości osoby, która czuje się pokrzywdzona naruszeniem. Każdorazowo należy bowiem zbadać, czy naruszenie miało charakter obiektywny, to jest czy w świetle społecznie akceptowanych, godnych uznania zasad postępowania dane zachowanie godziło w dobro osobiste także w ocenie zewnętrznego, rozsądnego i neutralnego obserwatora.

Obiektywny miernik tego, co przekracza granicę dopuszczalnych działań, powinien uwzględniać konieczność znoszenia wypowiedzi do pewnego stopnia przykrych czy niechcianych. Kwestia ta ma znaczenie zwłaszcza w przypadku osób publicznych, w tym w szczególności polityków, którzy powinni być świadomi, że krytyka ich poczynań może być w zakresie szerszym niż innych osób, uznawana za niestanowiącą ingerencji w dobra osobiste.

Wyrok SN z dnia 22 października 2021 r., V CSKP 123/21

Standard: 67767 (pełna treść orzeczenia)