Obiektywna niemożność faktycznego podjęcia pracy w terminie a powstanie tytułu ubezpieczenia społecznego

Art. 22 § 1 k.p. mówi jedynie o zobowiązaniu się przez pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Kładzie więc nacisk na zamiar pracownika i gotowość wykonywania przez niego pracy istniejące w momencie zawierania umowy o pracę. Skutecznemu i ważnemu zawarciu takiej umowy nie stoi zatem na przeszkodzie późniejsza, spowodowana obiektywnymi przeszkodami (np. chorobą powodującą niezdolność do pracy) niemożność faktycznego podjęcia pracy w terminie określonym w umowie o pracę zgodnie z art. 26 k.p.

Nie może być mowy o pozorności umowy o pracę, gdy pracownik zawiera umowę o pracę, będąc już czasowo niezdolnym do pracy, ale zakładając, że podejmie pracę niezwłocznie po ustąpieniu tej niezdolności.

Niezdolność do pracy występująca w dacie zawarcia umowy o pracę nie niweczy zamiaru podjęcia pracy, choćby w późniejszym terminie.

Wyrok SN z dnia 4 marca 2020 r., I UK 387/18

Standard: 63508 (pełna treść orzeczenia)