Przedawnienie roszczenia banku o zwrot kwoty wypłaconej w wykonaniu nieważnej gwarancji bankowej (art. 118 k.c.),

Roszczenie banku o zwrot kwoty wypłaconej w wykonaniu nieważnej gwarancji bankowej (art. 410 k.c.), jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, przedawnia się z upływem trzyletniego terminu (art. 118 k.c.).

Nie ulega wątpliwości, że działalność banków w zakresie czynności objętych obecnie art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (jedn. tekst Dz.U. z 2002, nr 72, poz. 665 ze zm.), a uprzednio art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. – Prawo bankowe (jedn. tekst Dz.U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359 ze zm.), jest działalnością gospodarczą w przedstawionym wyżej rozumieniu, przyjętym w art. 118 k.c. Do tych czynności od początku obowiązywania Prawa bankowego z 1989 r. należało udzielanie gwarancji bankowych (art. 11 ust. 1 pkt 7 i art. 40).

Zarówno zawarcie przez bank umowy gwarancji bankowej, jak i wszelkie akty mające na celu wykonanie takiej umowy przez bank – choćby nie została ona ważnie zawarta – powinny być uznane za mieszczące się w zakresie działalności gospodarczej banku. Odpowiednio do tego, także roszczenia banku wywodzone z jego działań mających na celu wykonanie gwarancji bankowej, w tym również roszczenia o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu nieważnej gwarancji bankowej (condictio indebiti), powinny być uznane za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 k.c. (por. wyrok SN z dnia 22 marca 2001 r., V CKN 769/00).

Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2003 r., I CKN 316/01

Standard: 46717 (pełna treść orzeczenia)