Adekwatny związek przyczynowy jako przesłanka odszkodowania za niesłuszne pozbawienie wolności

Dla wykazania związku przyczynowego niezbędnym jest przecież sprawdzenie, czy zdarzenie rozważane, jako przyczyna szkody jest powiązane ze szkodą związkiem opartym na warunku koniecznym (conditio sine qua non). Związek ten wyraża się w tym, że bez danego zdarzenia szkoda w ogóle nie wystąpiłaby. Pozytywna odpowiedź na tak zadane pytanie pozwala na dalsze wnioskowanie, a mianowicie zbadanie, czy szkoda jest normalnym następstwem określonego zdarzenia. Dane zdarzenie jest natomiast normalnym skutkiem innego zdarzenia, jeśli to ostatnie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia tego pierwszego. Przeprowadzone w tej sprawie wnioskowanie dało wynik negatywny.

Nie sposób uznać, że normalnym skutkiem zastosowania wobec wnioskodawcy tymczasowego aresztowania, jest następującą degradacja pozostawionego przez niego majątku.

Za normalne mogą być uznane tylko takie następstwa, których prawdopodobieństwo wystąpienia zawsze wzrasta, ilekroć pojawi się przyczyna danego rodzaju.

Twierdzenie, że bez niesłusznego pozbawienia wolności wnioskodawcy nie doszłoby do zaboru należącego do niego mienia jest obarczone ryzykiem błędu, tym bardziej, gdy pozostawało ono pod nadzorem innych osób. Właściwości osobiste tych ostatnich, oraz kryterium ich wyboru pozostawały w wyłącznej kompetencji wnioskodawcy. 

Postanowienie SN z dnia 19 kwietnia 2017 r., V KK 34/17

Standard: 34099 (pełna treść orzeczenia)