Misja publiczna mediów publicznych - finansowanie

Konstytucja nie posługuje się wprost pojęciem misji publicznej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku w sprawie o sygn. K 2/03 przyjął, że misja ta mieści się w "interesie publicznym w radiofonii i telewizji", o którym mowa w art. 213 ust. 1 Konstytucji. Za realizację tak określonej misji odpowiada KRRiT, która jednocześnie stoi na straży wolności słowa i niezależności mediów. Trybunał podkreślił w tym wyroku, że "nie sposób przecenić znaczenia zapewnienia niezależności mediów oraz realizacji misji publicznej przez media w demokratycznym państwie prawnym".

Ustawodawca w zakresie wyboru formy finansowania mediów ze środków publicznych, wysokości tego finansowania i jego szczegółowych zasad ma zagwarantowaną pełną swobodę. Swoboda wyboru formy finansowania publicznych radiofonii i telewizji nie zwalnia jednocześnie ustawodawcy z obowiązku ustalenia właściwych zasad finansowania. Realizacja misji publicznej przez media publiczne nie jest możliwa bez zapewnienia odpowiednich nakładów finansowych pochodzących ze środków publicznych. Trybunał Konstytucyjny podzielił w tej kwestii pogląd wyrażony w wyroku w sprawie o sygn. K 2/03.

Ustawodawca wybrał jako formę finansowania misji publicznej abonament, będący daniną publiczną zbliżoną do podatku. Zdecydował się także ustanowić wyjątki od powszechnego obowiązku ponoszenia opłat abonamentowych. Wyrazem tego jest powoływany już art. 4 ustawy o opłatach, w którym ustawodawca ustanowił krąg osób zwolnionych z opłat abonamentowych w związku z założeniem, iż daninę publiczną, jaką jest abonament, powinny uiszczać tylko te osoby, które bez trwałych ograniczeń mogą uczestniczyć w wytwarzaniu dochodu narodowego. Ustawowa regulacja w tym przedmiocie mieści się granicach swobody ustawodawcy.

Wyrok TK z dnia 4 listopada 2009 r., Kp 1/08

Standard: 3480 (pełna treść orzeczenia)