Wyrok z dnia 2016-12-30 sygn. I SA/Lu 629/16

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda, Sędziowie WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Barański, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm., dalej – O.p.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania T. P. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] ustalającej mu wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu podało, że zaskarżoną decyzją organ pierwszej instancji określił T. P. wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości 39 zł miesięcznie, począwszy od 1 lipca 2013 r. Decyzja została wydana ze względu na niezłożenie przez niego deklaracji o prawidłowej treści - dotyczącej wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W odwołaniu od tej decyzji T. P. nie zgodził się z określoną przez organ pierwszej instancji wysokością opłaty i stwierdził, że powinna ona wynosić 25 zł.

Kolegium uznało odwołanie za niezasadne.

Powołując się na przepisy art. 6m ust. 1, 6h, 6i ust. 1 pkt 1 i art. 6o (Dz. U. z 2016, poz. 250, dalej – u.c.p.g.) wyjaśniło, że właściciele nieruchomości mają obowiązek złożenia do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych oraz obowiązek uiszczania opłat za gospodarowanie tymi odpadami. Obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje w przypadku nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1 - za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec. W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze. Zgodnie z § 2 ust. 3 Uchwały Rady Miasta L. Nr [...] z dnia [...] w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki tej opłaty (Dz.U. Woj. L. z 2013 r., poz. 1739), stawka za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w zabudowie jednorodzinnej, jeżeli odpady są zbierane w sposób selektywny wynosi 39 zł miesięcznie od gospodarstwa domowego dwuosobowego.

Dalej organ odwoławczy przypomniał, że w dniu [...] maja 2013 r., skarżący legitymujący się tytułem prawnym do nieruchomości jako osoba, której przysługuje prawo dożywocia, złożył deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Jako, że deklaracja ta zawierała braki formalne, organ pierwszej instancji na podstawie art. 274 §1 O.p. wezwał skarżącego do jej uzupełnienia w części dotyczącej rodzaju zabudowy oraz wysokości stawki opłaty. Wobec jej nieuzupełnienia Prezydent Miasta, wszczął postępowanie podatkowe i wydał zaskarżoną decyzję.

W opinii Kolegium wydana decyzja jest prawidłowa i zgodna z obowiązującymi przepisami.

Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 2016 r. poz.290, dalej – u.p.b.), za budynek jednorodzinny uznaje się budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku.

Z ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez organ pierwszej instancji wynika, że na nieruchomości położonej w L. przy ul. M. P. nie ma wydzielonych lokali mieszkalnych zatem budynek ten należy traktować jako budynek jednorodzinny. Przeznaczenie budynku jako mieszkalnego ujawnione jest również w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości.

Zgodnie z uchwałą nr [...] Rady Miasta L. z dnia [...] w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz stawki tej opłaty, opłata pobierana przez Gminę L. jest obliczana według jednej stawki opłaty od gospodarstwa domowego i jest zróżnicowana w zależności od liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość oraz od rodzaju zabudowy. Miesięczna stawka opłaty dla dwuosobowego gospodarstwa domowego w zabudowie jednorodzinnej, w której odpady zbierane są w sposób selektywny, wynosi 39,00 zł.

Dlatego zasadne było określenie przez organ pierwszej instancji od miesiąca lipca 2013 r. opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na przedmiotowej nieruchomości właśnie w takiej wysokości.

Na powyższą decyzję T. P. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę, w której wniósł o jej uchylenie oraz o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji. Wniósł też o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie art. 77 § 1 w związku z art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez niewykazanie, że skarżący posiada legitymację procesową do udziału w postępowaniu w charakterze strony. Zarzucił, że organ nie wykazał, że prawo dożywocia jest tytułem prawnym do uznania go za umocowanego do reprezentowania właściciela w toczącym się postępowaniu. Zdaniem skarżącego, nie posiada on legitymacji do występowania jako strona w postępowaniu dotyczącym P. P.

Skarżący stwierdził, że w zaskarżonej decyzji Kolegium nie wyjaśniło co oznacza "władanie" i potwierdziło nieprawdę wskazując na braki formalne deklaracji, gdy w rzeczywistości organ pierwszej instancji zażądał od strony, aby w deklaracji określiła nieruchomość położoną w L. M. P. jako zabudowę jednorodzinną. Potwierdzenie nieprawdy dotyczy także stwierdzenia przez organ, że w odwołaniu skarżący uważa, że opłata powinna wynosić 25 zł, co jest nieprawdą, ponieważ w odwołaniu skarżący wskazał, że deklaracja została wypełniona prawidłowo. Zdaniem skarżącego, organ nie ustalił, ile faktycznie lokali mieszkalnych znajduje się w budynku przy ul. M. P. Organ nie wykazał czy budynek, w którym nie ma lokali mieszkalnych jest budynkiem mieszkalnym. Organ powołał się także na dowody, których, jego zdaniem, nie ma w aktach sprawy np. wypisu ewidencji gruntów i budynków. Organ nie przeprowadził dowodów z dokumentacji technicznej budynku oraz wizji lokalnej w celu ustalenia ilości lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku przy ul. M. P. w L. Nie sprawdził w ewidencji, czy skarżący figuruje w niej jako właściciel lub osoba umocowana do działania w imieniu właściciela. Nie wykazał, że budynek, który nie ma lokali mieszkalnych, jest budynkiem mieszkalnym i to jednorodzinnym.

Organ nie podał też podstaw prowadzenia egzekucji w stosunku do T. P. na podstawie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując w całości swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

W pismach z dnia 5 i 12 grudnia 2016 r. skarżący podtrzymał swoje stanowisko, a ponadto wniósł o dołączenie do akt sprawy dokumentacji budowlanej dotyczącej zamieszkiwanego przez niego budynku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że niniejsza sprawa nie dotyczy postępowania egzekucyjnego, tylko określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Nie dotyczy też kwestii związanej z budową domu zamieszkiwanego przez skarżącego, dlatego wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z dokumentacji związanej z budową domu zamieszkiwanego przez skarżącego nie mógł zostać uwzględniony.

Określenie wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zostało dokonane w tej sprawie bez naruszenia przepisów prawa procesowego ani materialnego.

Organ prawidłowo wskazał na przepisy art. 6m ust. 1, 6h, 6i ust. 1 pkt 1 i art. 6o u.c.p.g. i podał, że właściciele nieruchomości mają obowiązek złożenia do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych oraz obowiązek uiszczania opłat za gospodarowanie tymi odpadami. Obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje w przypadku nieruchomości, o których mowa w art. 6c ust. 1 - za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec. W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze.

Nie ma wątpliwości, że nieruchomość przy ulicy P. w L. zamieszkuje skarżący wraz z żoną. Oprócz nich w posadowionym na niej budynku nie zamieszkuje nikt inny. Skarżący potwierdził to na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w dniu 30 grudnia 2016 r. Potwierdził też, że zamieszkiwany przez niego budynek, to tzw. "bliźniak". Ma to odzwierciedlenie w wypisie z ewidencji z gruntów i budynków oraz załączonym do niego wyrysie z mapy ewidencyjnej (k. 2 i 3 akt adm.).

Z tych powodów organy obu instancji słusznie uznały, że dom zamieszkiwany przez skarżącego i jego żonę nie jest budynkiem wielorodzinnym, jak określił go w deklaracji z dnia [...] maja 2013 r. skarżący, tylko jednorodzinnym, co wynika z art. 3 pkt 2a u.p.b. W myśli tego przepisu, za budynek jednorodzinny uznaje się budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku.

W przypadku skarżącego i jego żony, nie ma wątpliwości, że zamieszkują oni budynek w zabudowie bliźniaczej. Budynek ten służy zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych i nie ma w nim odrębnych (więcej niż dwóch) oddzielnych lokali mieszkalnych, ani lokalu użytkowego. Dlatego określenie go przez organy orzekające w tej sprawie jako "jednorodzinny" jest prawidłowe.

Jeśli chodzi o właścicieli nieruchomości, to zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g., przez właścicieli nieruchomości rozumie się także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Z przepisu tego wynika, że regulacje u.c.p.g. definiują własność w sposób szerszy niż przepisy Kodeksu cywilnego, w którym właściciela definiuje się jako osobę, która w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy, i w tych samych granicach może rozporządzać rzeczą (art. 140 K.c.). O prawie własności mowa jest w decyzji z dnia [...] w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia budowlanego, którą to decyzję skarżący załączył do pisma z dnia [...] grudnia 2016 r.

Bezsporne jest, że skarżący korzysta z nieruchomości przy ul P. w L. jako dożywotnik. Bezsporne jest także, że wraz z żoną sami dysponują tą nieruchomością. Dlatego jako władający nią - stali się na potrzeby przepisów u.c.p.g. osobami zobowiązanymi do złożenia deklaracji i do comiesięcznego uiszczania opłat w prawidłowo określonej wysokości związanej z gospodarowaniem nieruchomością.

Skarżący w deklaracji z dnia [...] maja 2013 r. wysokość tej opłaty określił w kwocie 25 zł. Tak określona wysokość opłaty była nieprawidłowa, gdyż jak zasadnie wyjaśniło to Kolegium, zgodnie z uchwałą nr [...] Rady Miasta miesięczna stawka opłaty dla dwuosobowego gospodarstwa domowego w zabudowie jednorodzinnej, w której odpady zbierane są w sposób selektywny – wynosi nie 25, a 39 zł.

Jeśli chodzi o kwestię braków formalnych w pierwszej deklaracji złożonej przez niego w dniu [...] maja 2013. r., zauważyć należy, że błędy w jej treści dotyczące rodzaju zamieszkiwanej przez skarżącego nieruchomości i wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami nie są brakami formalnymi, o których mowa w zaskarżonej decyzji. Takimi brakami są np.: brak adresu, czy podpisu strony. Błędne wypełnienie deklaracji nie jest brakiem formalnym.

Nie ma to jednak znaczenia, albowiem dzień po złożeniu tej deklaracji skarżący złożył jej korektę. Kwestionując zawarte w niej niektóre dane, w tym przede wszystkim wysokość opłaty, organy administracji wydały tym razem decyzje, w których wysokość tej opłaty określiły w prawidłowej wysokości.

Z podanych względów Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz 718) oddalił skargę.