Postanowienie z dnia 2001-10-15 sygn. V CKN 357/01

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Postanowienie z dnia 15 października 2001 r., V CKN 357/01

Kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania nieprocesowego jest niedopuszczalna.

Sędzia SN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Marian Kocon

Sędzia SN Barbara Myszka

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Marianny C. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku Marianny T. przy uczestnictwie Jacka C., Kazimierza P., Danieli G., Marianny C., Tadeusza T. i Andrzeja T., zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 21 października 1999 r., na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 października 2001 r., na skutek kasacji Marianny C. od postanowienia Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 28 czerwca 2001 r.

odrzucił kasację.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2001 r. Sąd Okręgowy w Częstochowie oddalił zażalenie Marianny C. na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie, odrzucające jej skargę o wznowienie postępowania w sprawie II Ns (...), podzielając pogląd Sądu pierwszej instancji w kwestii nieistnienia powołanej podstawy wznowienia (art. 403 § 2 k.p.c. w związku z art. 410 § 1 k.p.c. oraz art. 524 § 1 k.p.c.).

W kasacji Marianna C. wniosła o uchylenie postanowienia Sądu odwoławczego.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Skarga o wznowienie postępowania została złożona po dniu 30 czerwca 2000 r., w związku z czym rozpoznano ją według znowelizowanych przepisów procesowych (zob. art. 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, Dz.U. Nr 48, poz. 554). Sprawą, której dotyczyła skarga, była sprawa z zakresu prawa rzeczowego (o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego). W sprawach nieprocesowych kasacja przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie (art. 519¹ § 1 k.p.c.). Postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania jest orzeczeniem formalnym, którego przedmiotem nie jest odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego ani umorzenie postępowania. Odrzucenie skargi o wznowienie nie może być traktowane analogicznie jak odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego, ponieważ są to odrębne, zindywidualizowane żądania procesowe; wniosek inicjuje postępowanie nieprocesowe, natomiast skarga o wznowienie ma charakter szczególnego środka zaskarżenia. Niedopuszczalne byłoby posłużenie się w przedstawionej sytuacji analogią, ponieważ nie występuje tu luka w prawie procesowym. Orzeczenia wydane w postępowaniu nieprocesowym, które kończą postępowanie w sprawie, a nie podlegają zaskarżeniu kasacją, mogą być – w przewidzianych prawem sytuacjach – zaskarżone zażaleniem (art. 393¹⁸ § 2 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).

Z przedstawionych przyczyn kasacja Marianny C. jest niedopuszczalna

i podlega odrzuceniu (art. 393⁷ § 2 k.p.c.).

Należy również zauważyć, że niedopuszczalne byłoby zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 czerwca 2001 r., ponieważ orzeczenie to zostało wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji (art. 393¹⁸ § 2 k.p.c.). Po nowelizacji, dokonanej powołaną ustawą z dnia 24 maja 2000 r., zażalenia są rozpoznawane wyłącznie w systemie dwuinstancyjnym.