Postanowienie z dnia 2021-05-11 sygn. I CO 54/21

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CO 54/21

POSTANOWIENIE

Dnia 11 maja 2021 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Anna Owczarek

w sprawie z powództwa M. G.
‎przeciwko (…) Bank S.A. w W.
‎o zapłatę i o ustalenie,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2021 r.,
‎na skutek wniosku Sądu Rejonowego w W.
‎o wyznaczenie sądu właściwego do rozpoznania sprawy o sygn. akt I C (…),

odmawia wyznaczenia sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 stycznia 2021 r. Sąd Rejonowy w W. zwrócił się w trybie art. 45 k.p.c. z wnioskiem do Sądu Najwyższego o wyznaczenie sądu właściwego do rozpoznania sprawy z powództwa M. G. przeciwko (…) Bank S.A. z siedzibą w W. o zapłatę i o ustalenie.

Sąd Najwyższy zważył:

Podstawą wystąpienia Sądu Rejonowego był, zamieszczony w pozwie, wniosek powódki - stale zamieszkałej we Włoszech - o przekazanie sprawy celem rozpoznania do sądu właściwego według jej ostatniego miejsca zamieszkania w Polsce tj. do Sądu Okręgowego w K. Powódka powołała się na art. 37² § 1 k.p.c. przewidujący właściwość przemienną sądu właściwego dla miejsca zamieszkania powoda.

Hipotezą art. 45 k.p.c. objęte zostały bowiem wyłącznie takie przypadki, w których właściwości miejscowej sądu nie da się ustalić na podstawie przepisów tego kodeksu. W sprawie miejsce siedziby pozwanego ani miejsce zamieszkania powódki nie budzi wątpliwości. Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 43 § 1 k.p.c. uprawnienie do dokonania wyboru pomiędzy sądami potencjalnie właściwymi przysługuje powodowi jedynie wówczas, gdy właściwość kilku różnych sądów w ogóle jest uzasadniona. W przeciwnym przypadku takie uprawnienie w ogóle nie powstaje. Za miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 27 § 1 k.p.c. uważa się miejsce określone według przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 25 k.c. miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Z art. 28 k.c. wynika zaś reguła, według której można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Powódka wskazała w pozwie wyraźnie, że jej miejsce zamieszkania znajduje się we Włoszech i nie ma tak rozumianego miejsca zamieszkania w Polsce (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2002 r., III CO 9/02, niepubl.).

Z tych względów Sąd Najwyższy nie znajduje podstaw do wyznaczenia w oparciu o wskazany przepis sądu właściwego do rozpoznania sprawy.