Wyrok z dnia 1974-06-06 sygn. II KR 74/74

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 74/74

Wyrok z dnia 6 czerwca 1974 r.

Na potrzeby procesu karnego konieczne są tylko takie ustalenia dotyczące osobowości pokrzywdzonego, które pozostają w związku z przyczynowym przedmiotem zdarzenia i które są niezbędne do prawidłowej oceny przyczyn oraz przebiegu wydarzeń będących przedmiotem osądu. Jeżeli natomiast chodzi o sprawcę przestępstwa, to ustalenia te muszą być wyczerpujące, chodzi bowiem nie tylko o prawidłową ocenę przebiegu i przyczyn wydarzeń, lecz także o te wszystkie okoliczności, które mają wpływ na wymiar kary.

Przewodniczący: sędzia dr J. Bratoszewski. Sędziowie: W. Sikorski, W. Sutkowski (sprawozdawca), Z. Ziemba, J. Żurawski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: H. Kubicki.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Jana Mieczysława F., oskarżonego z art. 148 § 1 i art. 11 § 1 k.k. w związku z art. 211 i 60 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionych przez prokuratora i oskarżonego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Opolu z dnia 5 lutego 1974 r.

utrzymał w mocy zaskarżony wyrok (...).

Uzasadnienie

Obie rewizje nie zasługują na uwzględnienie, ustalenia bowiem faktyczne dokonane przez Sąd Wojewódzki oraz ocena prawna działania oskarżonego i wymiar kary nie budzą zastrzeżeń. W związku z wnioskiem o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania zauważyć trzeba, że zebrany materiał dowodowy jest wystarczający do oceny osobowości zarówno pokrzywdzonych Mieczysława P. oraz Piotra M., jak i oskarżonego. Na potrzeby procesu karnego konieczne są tylko takie ustalenia dotyczące osobowości pokrzywdzonego, które pozostają w związku przyczynowym z przedmiotowym zdarzeniem i które są niezbędne do prawidłowej oceny przyczyn oraz przebiegu wydarzeń będących przedmiotem osądu. Jeżeli natomiast chodzi o sprawcę przestępstwa, to ustalenia te muszą być wyczerpujące, chodzi bowiem nie tylko o prawidłową ocenę przebiegu i przyczyn wydarzeń, lecz także o te wszystkie okoliczności, które mają wpływ na wymiar kary.

Tak przyjmując zakres ustaleń, zebrane dowody w sprawie są wystarczające, a wniosek dowodowy oskarżonego, popierany przez jego obrońcę na rozprawie rewizyjnej, wykracza znacznie poza granice niezbędnych ustaleń. Istota zagadnienia bowiem sprowadza się do oceny, czy interwencja podjęta przez Mieczysława S. była konieczna i właściwie przeprowadzona, gdyż pozostałe okoliczności oraz ich ocena dokonana przez Sąd Wojewódzki nie budzą zastrzeżeń i nie są kwestionowane w rewizjach. Właściwa ocena interwencji Mieczysława S. pozwoliła na ustalenie motywu i stopnia zawinienia oskarżonego w przypisanej mu zbrodni zabójstwa, co ma istotne znaczenie przy wymiarze kary.

W świetle trafnych i nie kwestionowanych ustaleń faktycznych, poczynionych przez Sąd Wojewódzki w motywach zaskarżonego wyroku, należy podzielić pogląd tegoż Sądu, że interwencja Mieczysława S., zmierzająca do uspokojenia awanturujących się oskarżonego z Piotrem M., była społecznie pożądana. Dla oceny, czy interwencja ta była uzasadniona, nie jest istotne, kto wywołał lub sprowokował tę awanturę, skoro miała ona miejsce w restauracji, a jej przebieg był dość drastyczny. Mieczysław S. nie musiał znać przyczyn tej awantury, a przystępując do uspokojenia awanturujących się działał w dobrze pojętym interesie społecznym. Interwencję rozpoczął od oddzielenia awanturujących się oskarżonego i Piotra M., co również nakazuje pozytywnie ocenić przedsięwzięcie. Po rozdzieleniu awanturujących się Piotr M. odszedł od oskarżonego. W tych warunkach dalsza interwencja Mieczysława S., polegająca na dwukrotnym uderzeniu ręką w twarz oskarżonego, który od tego uderzenia aż upadł na podłogę pod stół, nie była jednak ani właściwa, ani podyktowana koniecznością.

Subiektywne poczucie krzywdy, wywołane niewłaściwym sposobem interwencji ze strony Mieczysława S., spotęgowane stanem nietrzeźwości doprowadziło oskarżonego do pewnego stanu wzburzenia i wtedy postanowił zemścić się na Mieczysławie S., przynosząc z domu nóż, którym po powrocie do restauracji kilkakrotnie ugodził Mieczysława S. śmiertelnie (...).

OSNKW 1974 r., Nr 10, poz. 187