Postanowienie z dnia 2009-01-15 sygn. I FSK 2030/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku o wstrzymanie decyzji zawartego w skardze kasacyjnej R. Ż. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 192/08 w sprawie ze skargi R. Ż. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 19 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r. oraz luty 2005 r. i umorzenia postępowania za kwiecień 2005 r. postanawia: wstrzymać wykonanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 19 lutego 2008 r. nr [...].

Uzasadnienie

W dniu 4 listopada 2008 r. pełnomocnik R. Ż. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 192/08, w której zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 19 lutego 2008 r. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia 15 listopada 2007 r. o orzeczeniu solidarnej odpowiedzialności R. Ż., jako członka zarządu, za zaległości podatkowe Spółki Akcyjnej "P".

Zdaniem skarżącego za udzieleniem mu ochrony tymczasowej przemawia znaczna wysokość zaległości publicznoprawnej w stosunku do majątku skarżącego. Zapłata zaległości wynikających z decyzji będzie stwarzała zagrożenie dla podstawowych interesów majątkowych i osobistych skarżącego. Skarżący wskazał, że osiąga dochody w wysokości ok. 1.752 zł. Pozostaje w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Żona skarżącego osiąga dochody w wysokości ok. 842 zł miesięcznie. Koszt utrzymania gospodarstwa domowego skarżącego wynosi ok. 1.400 zł miesięcznie, gdyż skarżący spłaca kredyt zaciągnięty na remont dachu budynku, w którym mieszka, a ponadto ponosi dodatkowe koszty związane z zakupem leków i rehabilitacją, gdyż oboje z żoną są po operacji kręgosłupa. Nieruchomość w której skarżący mieszka należy do jego syna. Skarżący nie posiada oszczędności ani wartościowego majątku ruchomego. Według skarżącego niezwłoczne wykonanie zaskarżonej decyzji pozbawi go niezbędnych środków na bieżące utrzymania jego i jego żony.

Skarżący wskazał również, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. oraz Dyrektor Izby Skarbowej w S. przyznali już mu ochronę tymczasową, a zatem nie ma podstaw prawnych, aby przy niezmienionych okolicznościach faktycznych na obecnym etapie zapadło odmienne orzeczenie.

Według strony wnoszącej skargę kasacyjną w niniejszej sprawie za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji przemawia dodatkowo zasadność argumentów zaprezentowanych w skardze kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, co następuje:

Na wstępie podkreślić należy, że instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd, będąca formą tymczasowej ochrony sądowej udzielanej stronie postępowania, stanowi wyjątek od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 w związku z art. 193 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej "p.p.s.a.", zgodnie z którą wniesienie skargi kasacyjnej nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu. Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności, o których mowa w § 1 cytowanego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania okoliczności stanowiących podstawę wstrzymania wykonania decyzji spoczywa na wnioskodawcy (por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat,

M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz., Zakamycze 2005, s. 168).

W niniejszej sprawie z argumentacji przytoczonej na poparcie wniosku o wstrzymanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej wynika, że skarżący powołuje się na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, albowiem kwota orzeczonej zaległości podatkowej wraz z odsetkami znacznie przekracza jego możliwości finansowe. W tym tutejszy Sąd podziela stanowisko skarżącego. Skoro on i jego małżonka osiągają miesięcznie dochód nieprzekraczający 3.000 zł, to oczywistym jest, że egzekucja kwoty ponad 50.000 zł może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, rozumianej jako niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb bytowych rodziny skarżącego, nawet w sytuacji, gdy orzeczono również o odpowiedzialności T. K. jako prezesa zarządu Spółki Akcyjnej "P." za zaległości podatkowe.

Warto również wskazać, co mocno eksponuje autor skargi kasacyjnej, że w podobnym duchu wypowiedziały się organy podatkowe pierwszej i drugiej instancji, które – posiadając dokładne dane dotyczące aktualnej sytuacji majątkowej skarżącego – również zdecydowały się na udzielenie mu ochrony tymczasowej.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.