Postanowienie z dnia 1966-02-04 sygn. II PZ 5/66

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. ak II PZ 5/66

Postanowienie z dnia 4 lutego 1966 r.

W sprawie, w której jest kilku pozwanych, wysokość podlegających zwrotowi kosztów procesu zależna jest od tego, w jakim stopniu każdy z nich uległ w procesie w stosunku do dochodzonego roszczenia i w jakim stopniu względem pozwanych strona powodowa ulega w sporze.

Rozliczenie powinno być zatem dokonane indywidualnie, może być zaś dokonane grupowo w razie połączenia węzłem solidarności członków danej grupy.

Przewodniczący: sędzia M. Piekarski (sprawozdawca). Sędziowie: S. Rejman, M. Wilewski.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Zmechanizowanych Robót Kolejowych w K. przeciwko Mieczysławowi F., Witoldowi B., Kazimierzowi P., Kazimierzowi R. i Janowi N. o odszkodowanie, na skutek zażalenia powodowego Przedsiębiorstwa na orzeczenie o kosztach procesu zawarte w wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 27 maja 1965 r.,

uchylił zaskarżone postanowienie w części oddalającej wniosek o przyznanie zwrotu kosztów procesu od pozwanych: F., P., B., i T. i przekazał w tym zakresie sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Krakowie do ponownego rozpoznania; oddalił zażalenie w stosunku do pozwanego Jana N.

Uzasadnienie 

Powodowe Przedsiębiorstwo dochodziło zasądzenia od ośmiu pozwanych solidarnie kwoty 158.641,20 zł.

Sąd Wojewódzki zasądził z tej kwoty:

1) od pozwanego Mieczysława F. kwotę 1.271,45 zł

2) od Kazimierza P. 987,05 zł

3) od Witolda B. 13.577,95 zł

4) od Mieczysława F., Kazimierza P. i Kazimierza R. solidarnie kwotę 61.053,79 zł

5) od Mieczysława F., Kazimierza P., Witolda B. i Jana N. solidarnie kwotę 81.750,96 zł,

a nadto zasądził solidarnie od tychże pozwanych na rzecz powodowego Przedsiębiorstwa 2.000 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd Wojewódzki uzasadnił jedynie w ten sposób, że powołał się na przepis art. 98 k.p.c.

W zażaleniu na orzeczenie o kosztach powodowe Przedsiębiorstwo wniosło o podwyższenie ich z 2.000 zł do 13.145 zł i twierdziło, że Sąd Wojewódzki nie wziął pod uwagę wydatków na biegłego i uiszczonego wypisu stosunkowego od pozwu.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Samo odesłanie do przepisu prawnego normującego zwrot kosztów procesu nie zastępuje prawidłowego uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach. W sprawie, w której jest kilku pozwanych, wysokość podlegających zwrotowi kosztów procesu zależna jest od tego, w jakim stosunku każdy z nich uległ w procesie w stosunku do dochodzonego roszczenia i w jakim stopniu względem pozwanych strona powodowa uległa w sporze. Rozliczenie to zatem powinno być dokonane indywidualnie, może zaś być dokonane grupowo tylko w razie połączenia węzłem solidarności członków danej grupy.

W zaskarżonym postanowieniu o kosztach Sąd Wojewódzki nie miał tych zasad na uwadze, chociaż inaczej należało rozliczyć pozwanego N., który przegrał proces tylko w 12%, a inaczej pozwanych R. czy B., którzy ulegli w procesie odpowiednio w 38% czy 40% i wreszcie odmiennie w stosunku do pozwanych F. i P., od których zasądzono po około 91% dochodzonych od nich roszczeń.

Ponadto dla prawidłowego rozstrzygnięcia o kosztach w sprawie niniejszej konieczne było wyjaśnienie, czy i w jakiej kwocie powodowe Przedsiębiorstwo uiściło wpis stosunkowy od pozwu. Ustalenie tej okoliczności powinno nastąpić przy pomocy dowodów księgowych przechowywanych w kasie Sądu Wojewódzkiego, gdyż dowodu uiszczenia wpisu nie ma w aktach sprawy. W razie nieuregulowania tej należności wpis będzie podlegał ściągnięciu z urzędu od powodowego Przedsiębiorstwa i tym samym wejdzie - jako jeden ze składników - do sumy kosztów należnych od pozwanych przy uwzględnieniu zarazem stosunku, jaki zachodzi pomiędzy uwzględnionymi a oddalonymi częściami roszczeń.

Odnosi się to do pozwanych F., P., B., i R. i dlatego względem nich Sąd Najwyższy zażalenie uwzględnił wskutek niewyjaśnienia - z uchybieniem art. 100 k.p.c. - czy wpis uiszczono.

Zażalenie to jednak w stosunku do pozwanego N. jest oczywiście nieuzasadnione. Pozwany ten bowiem uległ w procesie tylko w 12%, a wyłożył 2.000 zł zaliczki na biegłego (dowód wpłaty nr 741381 naklejony na pierwszej stronie) i co najmniej 1.000 zł na taryfowe wynagrodzenie adwokata. Gdyby więc nawet powodowe Przedsiębiorstwo istotnie wyłożyło 7.123,50 zł wpisu i uiściło na biegłego 5.040 zł oraz zapłaciło adwokatowi tytułem wynagrodzenia około 2.000 zł, to i w tym wypadku nic się nie należy Przedsiębiorstwu od pozwanego N.

Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 394 § 1 pkt 9 i art. 397 § 2 w związku z art. 387 i 388 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

OSNC 1966 r. Nr 7-8, poz. 137