Art. 49f.
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej
1. W czasie działania poza granicą państwa grupa ratownicza podlega Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej, w zakresie niezastrzeżonym do kompetencji organów reprezentujących organizację międzynarodową lub państwo organizujące przedsięwzięcie zagraniczne.
2. Kierowanie podmiotów krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego poza granicę państwa w przypadkach, o których mowa w art. 12 ust. 5 pkt 5 i art. 13 ust. 6 pkt 5, odbywa się na podstawie wiążących Rzeczpospolitą Polską umów i porozumień międzynarodowych.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb delegowania strażaków do pełnienia służby poza granicą państwa oraz sposób i organizację działania grupy ratowniczej, z uwzględnieniem w szczególności:
1) oceny predyspozycji do służby poza granicą państwa,
2) przypadków odwoływania strażaków przed wyznaczonym terminem oraz przedłużania czasu delegowania,
3) podległości służbowej członków grupy ratowniczej,
4) składu i wewnętrznej struktury grupy ratowniczej,
5) przewozu członków i wyposażenia grupy ratowniczej
– kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej realizacji zadań grup ratowniczych poza granicą państwa.