Art. 140c.

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

1. Krajowa Rada określa kierunki i koordynuje działania administracji rządowej w sprawach bezpieczeństwa ruchu drogowego.

2. Do zadań Krajowej Rady w zakresie poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego należy w szczególności:

1) proponowanie kierunków polityki państwa;

2) opracowywanie programów poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego w oparciu o propozycje przedstawiane przez właściwych ministrów i ocena ich realizacji;

3) inicjowanie badań naukowych;

4) inicjowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów międzynarodowych;

5) inicjowanie kształcenia kadr administracji publicznej;

6) inicjowanie współpracy zagranicznej;

7) współpraca z właściwymi organizacjami społecznymi i instytucjami pozarządowymi;

8) inicjowanie działalności edukacyjno-informacyjnej;

9) analizowanie i ocena podejmowanych działań;

10) ustalanie, co najmniej raz na trzy lata, średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadku drogowego, w którym jest zabity, oraz średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadku drogowego, w którym osoba doznała obrażeń ciała w rozumieniu art. 156 § 1 albo art. 157 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), powstałego a drogach, o których mowa w art. 24ga ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

3. Przy ustalaniu średniego kosztu społeczno-ekonomicznego wypadków drogowych, o których mowa w ust. 2 pkt 10, uwzględnia się:

1) utratę produktywności zabitych i rannych w wypadkach drogowych;

2) koszty leczenia i rehabilitacji poszkodowanych w wypadkach drogowych;

3) koszty administracyjne wypadków drogowych;

4) straty materialne powstałe w wyniku wypadków drogowych.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.