Art. 144. Ustanowienie kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu
Kodeks postępowania cywilnego
§ 1. Przewodniczący ustanowi kuratora, jeżeli wnioskodawca uprawdopodobni, że miejsce pobytu strony nie jest znane. W sprawach o roszczenia alimentacyjne, jak również w sprawach o ustalenie pochodzenia dziecka i o związane z tym roszczenia, przewodniczący przed ustanowieniem kuratora przeprowadzi stosowne dochodzenie w celu ustalenia miejsca zamieszkania lub pobytu pozwanego.
§ 2. O ustanowieniu kuratora przewodniczący ogłosi publicznie w budynku sądowym i lokalu wójta (burmistrza, prezydenta miasta), w sprawach zaś większej wagi, gdy uzna to za potrzebne, także w prasie.
§ 3. Z chwilą doręczenia pisma kuratorowi doręczenie staje się skuteczne. Sąd może jednak uzależnić skuteczność doręczenia od upływu oznaczonego terminu od chwili wywieszenia obwieszczenia w budynku sądowym.
§ 4. Czynności określone w § 1–3 może wykonywać także referendarz sądowy.
- Uprawdopodobnienie, przesłanki, tryb ustanowienia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu (art. 144 § 1 k.p.c.)
- Kryteria wyboru kuratora procesowego
- Kurator dla nieobecnego i protokolant w jednej osobie
- Ustanowienie kuratora dla strony niezidentyfikowanej albo zmarłej
- Ustanowienia kuratora dla strony zamieszkałej za granicą
- Publiczne ogłoszenie o ustanowieniu kuratora (art. 144 § 2 k.p.c)
- Działania sądu z urzędu w celu bieżącej weryfikacji aktualności podstaw ustanowienia kuratora
- Ustanowienie kuratora w sprawach o ustalenie ojcostwa i o związane z tym roszczenia (art. 144 § 1 k.p.c.)
- Ustanowienie kuratora dla dłużnika, którego miejsce pobytu nie jest znane (art. 802 k.p.c.)
- Wyznaczenia kuratora do zastępowania zainteresowanego, którego miejsce pobytu jest nieznane (art. 510 § 2 k.p.c.)
- Pozbawienie możności obrony praw przez ustanowienie kuratora z naruszeniem art. 143 i 144 k.p.c.