Dobro prawnie chronione występku stypizowanego w art. 300 § 2 k.k.
Udaremnienie wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego (art 300 § 2 k.k.)
Przepis artykułu 300 kk penalizuje niezaspokojenie roszczeń wierzyciela, dobrem chronionym jest ochrona rzetelności i uczciwość w relacjach dłużnik - wierzyciel oraz roszczeń indywidualnych wierzycieli przed niesolidnym zachowaniem dłużników. Przepis art. 300 §2 kk chroni ponadto powagę i skuteczność orzeczeń w organach państwowych.
Wyrok SO w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 lutego 2024 r., III K 86/22
Standard: 79185 (pełna treść orzeczenia)
Podstawowym celem penalizacji zachowań określonych w art. 300 § 2 k.k. jest ochrona indywidualnych interesów majątkowych jednostek, a głównym przedmiotem ochrony w tym przepisie są usankcjonowane orzeczeniami sądów roszczenia uprawnionych wierzycieli i ich zabezpieczenie przed nieuczciwymi zachowaniami dłużników, zmierzającymi do uniemożliwienia im zaspokojenia tych roszczeń. Dobro wymiaru sprawiedliwości, postrzegane przez pryzmat powagi orzeczeń sądowych jest w przypadku tego przepisu ubocznym przedmiotem ochrony [por. np.: M Kulik (w:) M. Mozgawa (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el. 2018; A. Michalska - Warias (w:) T. Bojarski (red.), Kodeks karny. Komentarz, LEX/el. 2016].
Wyrok SN z dnia 28 marca 2019 r., V KK 119/18
Standard: 79115 (pełna treść orzeczenia)
Art. 300 § 2 k.k. obok prawidłowości (pewności) obrotu gospodarczego chroni także powagę rozstrzygnięć dokonywanych w sprawach indywidualnych przez organy państwowe. Każde bowiem zachowanie skierowane przeciwko wykonaniu orzeczenia sądu lub innego organu państwowego – jako akt samowoli – godzi zawsze w porządek prawny, wzruszając jego stabilność.
Wyrok SN z dnia 15 maja 2018 r., IV KK 308/17
Standard: 30824 (pełna treść orzeczenia)
Art. 300 § 2 kk udziela ochrony również wierzytelnościom niezwiązanym z obrotem gospodarczym.
Wyrok SO w Świdnicy z dnia 21 marca 2018 r., IV Ka 112/18
Standard: 79136 (pełna treść orzeczenia)
Art. 300 § 2 k.k. chroni dwa różne dobra prawne: po pierwsze prawidłowość obrotu gospodarczego (podobnie jak w przypadku § 1 i 2 ), jak również powagę orzeczeń organów państwowych. Każde zachowanie skierowane bowiem przeciwko wykonaniu orzeczenia sądu lub innego organu państwowego godzi zawsze w porządek prawny.
Wyrok SO we Wrocławiu z dnia 5 maja 2017 r., III K 403/13
Standard: 30808 (pełna treść orzeczenia)
Bezpośrednim przedmiotem ochrony wskazanego przepisu są interesy majątkowe wierzyciela przed działaniami dłużnika udaremniającymi lub uszczuplającymi zaspokojenie jego roszczeń majątkowych, a ponadto ponadindywidualny interes społeczny w postaci przestrzegania zasad uczciwości i rzetelności w sprawach majątkowych, w szczególności w obrocie gospodarczym.
Wyrok SR w Wołominie z dnia 28 czerwca 2016 r. II K 588/13
Standard: 23243 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 300 § 2 k.k. udziela ochrony również wierzytelnościom nie związanym z obrotem gospodarczym, w tym wynikającym z zobowiązań podatkowych.
W art. 300 § 2 k.k. nie wyróżniono żadnej kategorii wierzycieli, a więc kierując się zasadą lege non distinguente trzeba przyjąć, iż przepis ten nie ogranicza ochrony tylko do wierzycieli prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązań powstałych w ramach obrotu gospodarczego.
Celem art. 300 § 2 k.k. jest zapewnienie realizacji roszczeń wierzycieli, usankcjonowanych przez orzeczenia organów państwowych, w normalnym czasie i trybie, a więc zabezpieczenie zgodnego z właściwymi przepisami przebiegu postępowań egzekucyjnych. Ograniczenie zakresu ochrony art. 300 § 2 k.k. do wierzytelności związanych z obrotem gospodarczym z pominięciem wszystkich innych stanowiłoby zatem niczym nieuzasadnione uprzywilejowanie roszczeń jednej kategorii wierzycieli, a mianowicie prowadzących działalność gospodarczą. Taki efekt wykładni prowadzi do rezultatów niemożliwych do zaakceptowania. Nie widać bowiem racjonalnych powodów, aby odpowiedzialności na podstawie art. 300 § 2 k.k. miał podlegać dłużnik, który ukrywa składniki swojego majątku dla udaremnienia egzekucji stwierdzonego orzeczeniem sądowym roszczenia swego wierzyciela, związanego z obrotem gospodarczym, a nie podlegałby penalizacji taki czyn osoby, która zmierza do udaremnienia egzekucji roszczeń z tytułu deliktu czy też zobowiązań podatkowych, stwierdzonych stosownym orzeczeniem. Nie ulega wątpliwości, iż czyn stypizowany w art. 300 § 2 k.k. ma na celu również ochronę powagi orzeczeń organów państwowych (por. m.in. J. Majewski [w:] A. Zoll [red.]: Kodeks karny..., s. 743). Brak zatem podstaw, aby różnicować te orzeczenia z uwagi na to, czy dotyczą one wierzytelności o charakterze gospodarczym, czy także innych.
Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2013 r., I KZP 22/12
Standard: 79140 (pełna treść orzeczenia)
W piśmiennictwie, jak do tej pory, przedstawiono wiele słusznych racji przemawiających za taką wykładnią art. 300 § 2 k.k., która prowadzi do wniosku, że istotę zakazu karnego zawartego w tym przepisie stanowi dobro prawne w postaci „obrotu gospodarczego” i to dobro określa zarazem przedmiot przestępczego ataku. Z kolei indywidualnym dobrem prawnym chronionym przez przepis art. 302 § 2 k.k. są majątkowe interesy wierzycieli ściśle powiązane z zobowiązaniem w postaci wierzytelności powstałej w ramach obrotu gospodarczego. Taki zaś rezultat treściowej i funkcjonalnej analizy art. 302 § 2 k.k. w pełni uzasadnia twierdzenie, że odnosi się on wyłącznie do wierzytelności związanych z obrotem gospodarczym.
Wyrok SA w Wrocławiu z dnia 27 października 2011 r., II AKa 261/11
Standard: 73624 (pełna treść orzeczenia)
Użyte w art. 300 § 2 k.k. określenie „orzeczenia sądu lub innego organu państwowego” nie jest ograniczone tylko do orzeczeń dotyczących wierzytelności wynikających ze stosunku prawnego, którego jedną ze stron jest podmiot obrotu gospodarczego.
Uchwała SN z dnia 26 listopada 2003 r., I KZP 32/03
Standard: 79139 (pełna treść orzeczenia)