Art. 37.

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej

1. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia:

1) wykaz stanowisk na statkach w zależności od rodzajów statków i dróg wodnych,

2) minimalny skład załogi w zależności od czasu pracy statku,

3) rodzaje i wzory patentów i świadectw, o których mowa w art. 35 ust. 2, oraz tryb ich uzyskiwania,

4) czas praktyki pływania w charakterze członka załogi na statkach żeglugi śródlądowej,

5) zakres wymagań egzaminacyjnych niezbędnych do uzyskania patentów i świadectw,

6) liczbę, skład i regulamin działania komisji egzaminacyjnych, a także warunki wynagradzania członków komisji egzaminacyjnych,

kierując się względami bezpieczeństwa żeglugi i międzynarodowymi wymaganiami w tym zakresie.

2. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki zdrowotne wymagane od osób wykonujących pracę na statkach żeglugi śródlądowej, ze szczególnym uwzględnieniem:

1) stanów chorobowych i ułomności uniemożliwiających wykonywanie określonej pracy;

2) trybu uznawania osób za zdolne albo niezdolne do wykonywania określonej pracy;

3) trybu wydawania świadectwa zdrowia.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.