Art. 483. Kara umowna
Kodeks cywilny
§ 1. Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).
§ 2. Dłużnik nie może bez zgody wierzyciela zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej.
- Kara umowna za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika
- Dualizm znaczeniowy kary umownej
- Kara umowna jako element ogólnej odpowiedzialności kontraktowej, przesłanki odpowiedzialności dłużnika
- Funkcje kary umownej, surogat odszkodowania
- Uproszczenie dochodzenia odszkodowania w postaci kary umownej
- Dyspozytywny charakter przepisów o karze umownej
- Niedopuszczalność kumulowania kary umownej z tytułu niewłaściwego wykonania zobowiązania z karą za niewykonanie zobowiązania
- Powiązanie zapłaty kary umownej z możliwością domagania się wykonania zobowiązania; akcesoryjny charakter kary umownej
- Konieczne elementy ważnej klauzuli umownej kreującej obowiązek zapłaty kary umownej
- Swoboda stron umowy w zakresie oznaczenia sumy stanowiącej karę umowną (art. 483 k.c.)
- Umowne modyfikacje ustawowego wzorca kary umownej (art. 353[1] k.c.)
- Zobowiązanie niepieniężne w rozumieniu art. 483 § 1 k.c.
- Wykładnia kary umownej zastrzeżonej we wzorcu umów przyjętym przez strony
- Abuzywny charakter kary umownej
- Bezterminowy charakter świadczenia z tytułu kary umownej
- Kara umowna w umowach cywilnoprawnych zawieranych przez podmioty publiczne działające w sferze dominium
- Kary umowne zastrzegane w umowach w sprawie zamówień publicznych
- Zastrzeżenie kary umownej za ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa w kontekście prawa do informacji publicznej
- Kara umowna na tle poszczególnych umów